ای بهانۀ عزیز!
فرصت دوباره‌ام!
پر کشیده‌ام، چه خوب!
می‌پرم به این‌طرف، به آن طرف
دشت
گام‌های جابر و عطیّه را
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور می‌کنی
زودتر اگر رسیدی و
آفتاب، پشت ابرهاست
در میانه‌های راه
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
