ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
ای بهانۀ عزیز!
فرصت دوباره‌ام!
پر کشیده‌ام، چه خوب!
می‌پرم به این‌طرف، به آن طرف
دشت
گام‌های جابر و عطیّه را
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور می‌کنی
زودتر اگر رسیدی و
آفتاب، پشت ابرهاست
در میانه‌های راه
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
