وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
