غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
