پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
