این شعر را سخت است از دفتر بخوانیم
باید که از چشمان یکدیگر بخوانیم
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
تبر بردار «ابراهیم»! در این عصر ظلمانی
بیا تا باز این بتهای سنگی را بلرزانی
در پیچ و خم عشق، همیشه سفری هست
خون دل و ردّ قدم رهگذری هست
خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ اینبار با سنگ آمده هابیل