پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندی‌ست نیارمیده، امّا برپاست
