ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
