کجاست جای تو در جملۀ زمان که هنوز...
که پیش‌از‌این؟ که هم‌اکنون؟ که بعد‌از‌آن؟ که هنوز؟
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
در این سحر که سحرهای دیگری دارد
دل من از تو خبرهای دیگری دارد
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
