پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد
ستارهسوختهای، صحبت از غمی دارد
هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بیتو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد