غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
