تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
سنگ‌ها آینه‌ها نام تو را می‌خوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را می‌خوانند...
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
