عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
