بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود
