روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
