عطش از خشکی لبهای تو سیراب شده
آب از هُرم ترکهای لبت آب شده
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
حال ما در غم عظمای تو دیدن دارد
در غمِ تشنگیات اشک چکیدن دارد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
دقیقههای پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود
به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد
که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد
حضرتِ عباسی آمد شعر، دستانش طلاست
چشم شیطان کور! حالم امشب از آن حالهاست!
وقتی عدو به روی تو شمشیر میکشد
از درد تو تمام تنم تیر میکشد