قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
