امشب ز غم تو آسمان بی‌ماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
به لحظه لحظۀ دوری، به هجر یار قسم
به دیر پایی شب‌های انتظار قسم
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را می‌شد سپر دیوار و در
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
در کوچه، راه خانۀ خود گم نمی‌کنی
از تب پُری، اگرچه تلاطم نمی‌کنی
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
