ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
