بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
