ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم