دیگر نبود فرصتِ راز و نیاز هم
حتی شکسته بود دلِ جانماز هم
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
چنان که دست گدایی شبانه میلرزد
دلم برای تو با هر بهانه میلرزد
میبارد از چشمهایم باران اشکی که نمنم
شد آبشاری پریشان، رودی که پاشیده از هم
نداریم از سر خجلت، زبان عذرخواهی را
کدامین توبه خواهد برد از ما روسیاهی را
خواستم یاری کنم اما در آن غوغا نشد
خواستم من هم بگیرم شال بابا را نشد
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
ای تا همیشه مطلعالانوار لبخندت
آیینه در آیینه شد تکرار لبخندت
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار
دادهست تکیه مادر هستی به دیوار