محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
همیشه خاکی صحن غریبها بد نیست
بقیع، پنجره دارد اگرچه مشهد نیست
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده