روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده