ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود