او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
چشمه‌ها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
