خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
