او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
