غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
ای پر سرود با همۀ بی‌صدایی‌ات
با من سخن بگو به زبان خدایی‌ات
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
