ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش می‌برد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
