پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
