غم از دیار غم‌زده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بی‌تو
زندگی نیز دگر روح ندارد بی‌تو
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
یک روز به هیأت سحر می‌آید
با سوز دل و دیدهٔ تر می‌آید
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد
