مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
