ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
