بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
