ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم