ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
