اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
آن لاله که عشق و خون بهارش بودند
گلهای مدینه داغدارش بودند
دویدهایم که همراه کاروان باشیم
رسیدهایم که در جمع عاشقان باشیم
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یکدم سپر شوند برای برادرش
