ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود