غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
عمری به جز مرور عطش سر نکرده‌ایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکرده‌ایم
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
