ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
