کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
آن روز، گدازۀ دلم را دیدم
خاکستر تازۀ دلم را دیدم
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
