وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
