ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
