کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
آه میکشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار