جز تو ای کشتۀ بی‌سر که سرا‌پا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست
