ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
الهی سینه‌ای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
به نام چاشنی‌بخش زبان‌ها
حلاوت‌سنج معنی در بیان‌ها...
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
