او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
تا برویم ریشهای چون تاک میخواهم که هست
نور میخواهم که هستی خاک میخواهم که هست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی