در شهر نمانده اهل دردی جز تو
در جادۀ عشق، رهنوردی جز تو
او غربت آفتاب را حس می‌کرد
در حادثه، التهاب را حس می‌کرد
چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو
من آب فرات را مکدّر دیدم
او را خجل از ساقی کوثر دیدم
گاهی به حضور مهر، ای ماه برو
تا جاذبهٔ سِیْر الی‌الله برو
سوز جگر از دل به زبان آمده بود
بابا سوی میدان، نگران آمده بود
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
پیراهنت از بهار عطرآگین‌تر
داغت ز تمام داغ‌ها سنگین‌تر
آن لاله که عشق و خون بهارش بودند
گل‌های مدینه داغ‌دارش بودند
با جان و دل آورده اگر آورده‌ست
خورشید دو تا قرص قمر آورده‌ست
