گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیده‌ایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیده‌ایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی
